ŻYCIE JÁNA HAVLÍKA
-
1928
Urodził się 12 lutego w Vlčkovanoch (dzisiejsze Dubovce) w Záhorí jako pierworodny syn Karola i Justyny z domu Pollákovej.
-
1934
Rozpoczął naukę w szkole podstawowej we Vlčkovanoch.
-
1939
W wieku jedenastu lat rozpoczął edukację w szkole miejskiej w Holíču. Już wtedy pragnął zostać księdzem – misjonarzem.
-
1941
Został przyjęty do Państwowego Gimnazjum im. Masaryka w Skalicy.
-
1943
Został przyjęty do Szkoły Apostolskiej Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo (tzw. małe seminarium) w Bańskiej Bystrzycy, w tym samym czasie rozpoczął naukę w IV klasie Gimnazjum Ogólnokształcącego im. Andreja Sládkoviča.
-
1945
Na wiosnę wraz z innymi więźniami został odesłany do domu w Vlčkovianie, gdzie pozostał do końca wojny, jesienią wrócił do Bańskiej Bystrzycy, aby kontynuować naukę.
-
1949
W maju ukończył szkołę z zamiarem wstąpienia do seminarium duchownego Zgromadzenia Księży Misjonarzy w Bratysławie. Seminarium zlikwidowano latem w związku z próbą nacjonalizacji edukacji katolickiej przez partię komunistyczną, dlatego Ján wstępuje do nowicjatu Zgromadzenia Księży Misjonarzy w Ladcoch.
-
1950
Podczas „barbarzyńskiej nocy Zgromadzenia Księży Misjonarzy” z 3 na 4 maja został siłą wyciągnięty z nowicjatu i zaciągnięty do wioski Kostolna na „przekwalifikowanie”, a następnie na przymusowe roboty w „Zbiorniku Młodzieży” koło Púchowa. Jesienią wraz z bratem Antonem i innym nowicjuszem zaczął potajemnie studiować teologię w ich wspólnie wynajętym mieszkaniu w Nitrze.
-
1951
29 października ŠtB (tajna milicja) wtargnęło do mieszkania i aresztowało wszystkich nowicjuszy. Ján przebywa w areszcie śledczym w Nitrze do lutego 1952 r., a następie w areszcie sądowym w Bratysławie do lutego 1953 r.
-
1953
Od 3 do 5 lutego w Nitrze odbył się proces sądowy znany pod nazwą „Stefan Krištín i spolpracowníci”. W jego wyniku Ján Havlík został skazany za „zdradę stanu” na 14 lat więzienia w kopalniach uranu Příbramské i Jáchymovie. Sąd apelacyjny obniżył karę do 10 lat.
-
1958
W maju Ján Havlík ponownie zostaje oskarżony o działaność konspiracyjną. Osadzono go w areszcie śledczym w najsurowszym więzieniu w Pradze – Pankrác – Ruzyň, gdzie poddano go ciężkim torturom fizycznym i psychicznym.
-
1959
27 lutego zostaje skazany przez sąd w Pradze na kolejny rok więzienia, tracąc tym samym prawo do amnestii. W tym czasie, już cierpi na poważną chorobę serca, zostaje eskortowany do więzienia w Valdicach, zwanego Kartuzami.
-
1960
Został przeniesiony z powrotem do Pragi (Więzienie nr 2 Pankrác i Ruzyň) i przydzielony do najcięższych robót betoniarskich, żelaznych i panelowych.
-
1961
Śmiertelnie chory i niezdolny do pracy, zostaje wysłany na Słowację do Szpitala Więziennego w Ilavie.
-
1962
29 października zostaje zwolniony w obawie przed śmiercią w areszcie – komuniści boją się, że odczytano by jego śmierć jako męczeństwo za wiarę.
-
1965
27 grudnia umiera na jednej z ulic w Skalici.
